เรื่องเสียวนี้เกิดขึ้นเมื่อต้นปีเองคือว่าผมมีญาติทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลโดยเขาจะมีบ้านพักในให้ที่บ้านแห่งนั้นมีหมอและมีอยู่ด้วยกันซึ่งแฟนของเธอบอกได้เลยว่าส่วนถูกใจผมจนอยากดูหนังอาร์ไทยด้วยเป็นอย่างมากโดยเธอก็แอบมองผมอยู่ทุกวันจนผมเผลอคิดไม่ดีกับเธอนั่นก็คืออยากพาเธอไปดูหนังอาร์ไทยแล้วจับข่มขืนซะและแล้วโอกาสของผมมันก็มาถึงสักทีในวันนั้นฝนมันตกส่วนแฟนหมอของเธอไม่รู้ไปไหนเลยทำให้ผมคิดว่ายังไงวันนี้ผมจะต้องจับเธอมาดูหนังอาร์ไทยและเอาเธอให้ได้เมื่อคิดเสร็จผมก็ไม่รอช้าผมแอบเข้ามาทางหลังบ้านของเธอซึ่งตอนนั้นเธอก็กำลังเดินออกมาจากครัวผมเองก็รีบวิ่งมากอดเธอจากด้านหลังแล้วปิดปากเธอเอาไว้แล้วเธอก็ดิ้นด้วยความกลัวแต่เธอก็ยังดิ้นไม่หยุดผมจึงจำเป็นต้องชกหน้าท้องของเธอเพื่อให้เธอสลบลงก่อนแล้วหลังจากนั้นผมก็ได้จับเธอมาที่ทานข้าวจับเธอคว่ำกับโต๊ะแล้วเอาเชือกมามัดเธอไว้พร้อมกับเปิดหนังอาร์ไทยเรียกอารมณ์ให้ตัวเองอีกอย่างผมคิดไว้แล้วว่าเธอจะต้องร้องเสียงดังออกมาแน่ก็เลยปิดปากเธอด้วยเลยเพราะว่าผมนั้นจะเย็ดเธอให้ดุเดือดยิ่งกว่าในหนังอาร์ไทยเลย ผมจับเธอดึงกางเกงและเสื้อผ้าออกแล้วก็ใช้ลิ้นลงไปเลียที่ร่องก้นของเธอและเหมือนกับว่าเธอจะรู้สึกตัวขึ้นมาแล้วแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะผมมัดเธอไว้หมดแล้วถัดจากนั้นผมก็ไม่รีรอรีบงัดควยออกมาพร้อมกับฉีกถุงยางออกมาใส่แล้วค่อยๆยัดเข้าไปในรูตูดของเธอแน่นอนว่าตอนนั้นเธอคงทั้งเจ็บทั้งเสียวแต่ไม่สามารถร้องออกมาเพื่อระบายความเสียวครั้งนี้ได้อีกทั้งผมยังเอาเธอจนน้ำหีไหลเยิ้มไปหมดแต่ตัวผมเองนั้นยังไม่เสร็จก็เลยเย็ดเธอต่ออีกแต่คราวนี้ผมเปลี่ยนมาเย็ดที่หีเธอบอกได้คำเดียวว่าฟิตสุดๆถ้าบอกว่าไม่เคยผ่านใครมาเลยผมก็เชื่อแต่อย่างว่าเมียหมอก็ต้องโดนดูแลเป็นพิเศษและหลังจากที่ผมกำลังเย็ดหีเธออยู่น้ำตาเธอก็ไหลออกมาซึ่งผมไม่รู้ว่าเธอกำลังเสียวหรือเสียใจกันแน่เพราะหน้าของเธอก็ดูฟินกับมันเหลือเกินสุดท้ายก่อนผมใกล้จะแตกผมอยากให้น้ำมันแตกจากข้างในแต่ก็กลัวจะทำพลาดเลยชักเข้ามาใส่รูตูดอีกครั้งแล้วเย็ดเธอจนสุดแรงจนร่างเธอนั้นกระตุกเหมือนกับว่าเธอเสร็จแล้วเหมือนกันต่อมาเมื่อน้ำแตกผมก็ปล่อยให้มันไหลออกมาคารูตูดของเธอแล้วจากนั้นก็รอให้มันไหลออกมาจนหมดจากนั้นก็ค่อยแก้มัดเธอพร้อมกับหนีออกไปเพราะเธอคงโกรธมากแน่ๆซึ่งหลังจากได้ดูหนังอาร์ไทยพร้อมเธอวันนั้นก็ไม่มีโอกาสแบนี้อีกเลยเพราะเธออาจจะระวังตัวมากขึ้นหรือย้ายที่อยู่ไปแล้วก็ได้แต่ถึงยังไงเธอก็ยังเป็นคนที่ผมจำไม่ลืมอยู่ดี
